|
|
|
|
United Kingdom Tour 2009 Deel Drie; RAF Lakenheath, 15 juli 2009
Het 48ste Fighter Wing USAFE; Tekst en Afbeeldingen door Alex van Noye
Na twee dagen op RAF Cottesmore en RAF Coningsby, was het vandaag RAF Lakenheath dat bezocht zou
worden. Lakenheath is de thuisbasis van het 48th Fighter Wing van de United States Air Force
Europe (USAFE) en is uitgerust met drie F-15 eenheden waarvan er twee met de Stirke Eagle vliegen.
RAF Lakenheath afgekort EGUL is in eerste instantie een veld van de RAF maar wordt al jaren
uitgeleend aan de USAFE welke hier het 48th Fighter Wing heeft gestationeerd. Lakenheath ligt in
het oosten van Engeland in de provincie Suffolk. Voor het ontstaan van Lakenheath moeten we terug
gaan in de tijd naar de eerste wereld oorlog. Toen werd dit terrein gebruikt als schiet en
bombardements range voor vliegtuigen gebaseerd op velden in de buurt van de RAF. Na WO1 werd dit
veld dan ook praktisch verlaten. Aan het begin van WO2 werd Lakenheath al snel gebruikt als
satelliet veld voor RAF Mildenhall, de basis werd toen uitgerust als nep basis om de Duitse
bommenwerpers te misleiden en zo Mildenhall te beschermen. In het begin van de oorlog werd deze
basis ook veel gebruik voor detachementen van de RAF en pas later in 1942 werden de eerste
eenheden met Stirling en Wellington bommen- werpers hier gebaseerd.
Pas in 1944 zou de eerste invloed van de Amerikanen zichtbaar worden op dit veld. Er waren drie
velden in Engeland aangewezen om te worden omgebouwd tot veld dat de Amerikaanse zware
bommenwerper vloot aan zou kunnen, Lakenheath was er een van. Op dit veld kwamen uiteindelijk de
B-24 Liberator en later de B-29 Superfortress te staan. Sindsdien zou Lakenheath tot op de dag
van vandaag een veld van de USAFE zijn. Rond 1950 zou Lakenheath een van de 3 velden zijn van de
USAF Strategic Air Command in het Verenigd Koninkrijk. De Franse President Charles de Gaulle liet
in 1959 alle niet Franse nucleaire luchtstrijdkrachten zich terugtrekken uit Frankrijk. De USAF
heeft hierdoor het 48FW voor het eerste gedetacheerd op Lakenheath. Vanaf 1960 werd de
detachering van het uit Franse Chaumont AB afkomstige 48FW definitief omgezet en was hierdoor
vanaf nu gebaseerd op Lakenheath. De eenheid zit hedendaags nog steeds op deze Britse basis.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Het 48th Fighter Wing op Lakenheath is tegenwoordig uitgerust met drie squadrons. De eerste
eenheid van deze wing is het 492nd Fighter squadron welke is uitgerust met de F-15E Strike Eagle
en is herkenbaar aan de Blauwe staartband. De tweede eenheid is het 493rd Fighter squadron en is
uitgerust met de F-15C/D Eagle en is herkenbaar aan de gele staartband. De derde eenheid, het
494th Fighter squadron welke ook met de F-15E Strike Eagle vliegt, is herkenbaar aan de rode
staartband. Tot slot is er nog een vierde eenheid het 56th Resque squadron welke operationeel
is met de HH-60 Pave Hawk. Alle F-15's en HH-60's van deze Wing zijn te herkennen aan de
staartcode LN. De naam van deze eenheid is: "The Statue of Liberty Wing" en heeft daarom in het
wing embleem een afbeelding staan van dit beeld. Het is de enige eenheid binnen de USAF die zowel
een numerieke aanduiding heeft en een officiele naam.
Toen ik 's morgens om negen uur arriveerde op Lakenheath was het al een drukte van jewelste op
deze basis. Kennelijk had ik een goede week uitgezocht om deze basis te bezoeken, want al snel
werd mij duidelijk gemaakt dat er hier een paraatheids oefening aan de gang was. Dit betekende
met andere woorden dat er de week extra vliegbewegingen zouden plaatsvinden. Er stond op het
moment dat ik voor het eerst aan het hek kwam al een hele groep Strike Eagles klaar om afgecheckt
te worden zodat ze daarna konden opstijgen.
Gezien de stand van de zon nam ik al snel de beslissing om in de landing te gaan staan. Niet het
meest ideaal omdat de kisten hier vrij hoog zitten als ze binnen komen. Na een klein uurtje
wachten meldden de eerste Eagles zich al aan voor de landing. Er kwamen ruim twintig Eagles terug
van hun eerste missie van de dag tot nu toe. Tot mijn grote verbazing gingen er na de landing
geen motoren uit, maar werden de vliegtuigen door middel van hot refuelling en een crew change
weer direct naar de startbaan geloodst voor een nieuwe missie. Dit alles had dus te maken met de
paraatheids oefening en dit zou dan ook de trend van de dag worden. Na een tijdje besloot ik om
wat verder de bossen in te gaan weg van het veld, want ik zag continue de F-15's indraaien op
hetzelfde punt. Midden in het bos was een grote lege oppervlakte welke geschikt was om de
indraaiende Eagles te fotograferen.
Na vier uur in de middag draaide de zon steeds ongunstiger en het duurde dan ook niet lang
voordat ik mezelf ging verplaatsen naar de andere kant. Na even de situatie geschat te hebben
zag ik de beste mogelijkheden bij een oude verlaten boerderij aan de noordzijde van het veld.
De Eagles kwamen hier dan ook vlak langs het voorbij gerold, dit leverde echt hele mooie foto's
op. Het duurde wel even voor dat alle kisten de lucht in waren gezien de hoeveelheid vliegtuigen
die stonden opgesteld op de holding. Na ruim een uur wachten kwamen de eerste Eagles, allen F-15C
weer binnen. De zon stond ondertussen al een heel stuk lager en het licht op deze kisten was dan
ook prachtig. Zeker toen aan het einde van de rit de Strike Eagle terug kwamen stond de zon net
boven de boomtoppen en was dus al aardig bezig met ondergaan. Dit leverde mooie geel oranje
belichte foto's op van de binnen komende Strike Eagles.
Na een lange fotografie marathon van ruim dertien uur was het weer tijd om verder te gaan en deze
geweldige basis te verlaten. Het was immers alweer tien uur in de avond en het begon nu dan ook
echt donker te worden. De activiteiten namen ook snel af op Lakenheath. Met het geluk dat ik hier
was tijdens een paraatheids oefening, leverde mij dit ruim dertig verschillende Eagles op die op
deze mooie zomerdag hebben gevlogen. Er zijn maar weinig momenten geweest dat er geen motoren
draaiden op deze geweldige Amerikaanse basis.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|